https://fremont.hostmaster.org/articles/nuclear_trolley_problem/nl.html
De wereld kijkt toe hoe een genocide zich voltrekt in Gaza. Tienduizenden zijn dood. Hele steden met de grond gelijk gemaakt. Kinderen verhongeren in het volle zicht van satellieten en smartphones.
En toch heeft geen enkele westerse mogendheid ingegrepen. Geen sancties. Geen wapenembargo’s. Geen rode lijnen. Alleen stilte, vertraging en dubbele standaarden.
Waarom? Omdat Israël een nucleair bewapende schurkenstaat is. Omdat Benjamin Netanyahu onstabiel is - en iedereen met macht weet dat. Omdat achter gesloten deuren Israël de Samson-optie aanhaalt - een dreigement van wereldwijde vernietiging als het in het nauw wordt gedreven. En omdat westerse leiders doodsbang zijn.
Dit is de echte reden voor de passiviteit. Dit is het nucleaire trolleyprobleem - geen gedachte-experiment, maar de morele crisis van onze tijd.
De Samson-optie is Israëls lang geruchtmakende doemdagdoctrine: als Israël geconfronteerd wordt met een existentiële nederlaag, zal het “de tempel neerhalen” op de wereld.
Dit is geen afschrikmiddel meer. Het is een diplomatiek wapen.
Volgens meerdere inlichtingenbronnen (waarvan de beoordelingen zijn aangehaald door voormalige Israëlische en Amerikaanse functionarissen), heeft Israël nooit de veiligheidsmaatregelen geïmplementeerd die van een nucleaire staat worden verwacht:
En erger nog: Israël heeft een groot deel van zijn arsenaal verkregen door geheime diefstal, waaronder honderden kilogrammen verrijkt uranium dat in de jaren zestig werd weggesluisd uit Amerikaanse faciliteiten. De wereld weet dit. En de wereld laat het passeren.
Waarom? Omdat Israël zijn positie duidelijk heeft gemaakt - expliciet in doctrine en impliciet in diplomatie:
Stop ons, en we zouden de wereld kunnen beëindigen.
Westerse inlichtingendiensten hebben Benjamin Netanyahu al lang beoordeeld als psychologisch instabiel - een man verteerd door paranoia, wraak en zelfbehoud.
Israëls veiligheidsdoctrine houdt hem niet in toom. Zijn nucleaire arsenaal kent geen externe controles. En zijn wereldwijde medeplichtigen hebben geen plan voor wat er gebeurt als hij besluit de wereld in vlammen op te laten gaan.
Dit is niet hypothetisch. De Samson-optie is echt beleid geworden - niet door officiële verklaring, maar door diplomatieke dreiging.
Achter de schermen brengt de regering van Netanyahu vrijwel zeker deze boodschap over aan westerse leiders:
“We zullen escaleren buiten jullie controle. Meng je niet.”
En ze geloven hem. Daarom tolereren ze genocide.
Westerse leiders twijfelen er niet aan dat Israël oorlogsmisdaden pleegt. Ze geloven niet dat het proportioneel handelt. Ze weten dat het bewijs van genocide overweldigend is.
Maar ze weten ook dat elke serieuze interventie - sancties, wapenstopzettingen, ICC-handhaving - Netanyahu over de rand kan duwen.
Hij heeft al:
- Gaza platgewalst
- Kinderen uitgehongerd
- Vluchtelingenkampen, ziekenhuizen, journalisten en hulpkonvooien gebombardeerd
- Libanon, Syrië en Iran bedreigd met escalatie
- ICJ-bevelen geweigerd en de ICC met minachting afgewezen
En door dit alles heen bieden de VS, Duitsland, het VK en anderen niets anders dan morele ontwijking.
Omdat ze nucleaire vergelding meer vrezen dan morele ineenstorting.
Dit is geen verzoening. Dit is gijzeling op planetaire schaal.
In tegenstelling tot elke andere nucleaire mogendheid opereert Israël in het duister:
De Verenigde Staten, ondanks al hun gebreken, eisen nog steeds:
Israël heeft geen van deze - en is nooit gedwongen ze te implementeren. In plaats daarvan wordt het beschermd door de mythe van morele uitzonderlijkheid en de angst voor vergelding.
Het is de enige staat op aarde die geloofwaardig een nucleaire oorlog kan dreigen voor het ter verantwoording worden geroepen - en geloofd wordt.
Westerse leiders kennen het draaiboek.
In de jaren dertig geloofde Europa dat Hitler zou stoppen. Na het Rijnland. Na Oostenrijk. Na Tsjechoslowakije.
Bij elke stap kozen ze voor verzoening, in de hoop dat oorlog kon worden vermeden als ze hem maar iets meer grondgebied gaven.
Hij stopte nooit.
Vandaag is dezelfde logica aan het werk. Westerse leiders zien de vernietiging van Gaza en bidden dat het daar eindigt. Ze weten dat het niet zo zal zijn. En nu heeft Netanyahu bevestigd dat het niet zo zal zijn.
“Ik voel dat ik een historische en spirituele missie heb…
Ik ben zeer gehecht aan de visie van een Groot-Israël.”
- Benjamin Netanyahu, 12 augustus 2025, The Times of Israel
“Groot-Israël” is geen poëtische taal. Het verwijst expliciet naar land dat heel Gaza, de Westelijke Jordaanoever en delen van Jordanië, Egypte, Syrië en Libanon omvat. Dit is geen speculatie. Het is ideologische doctrine - een die Netanyahu openlijk bevestigt terwijl hij een genocidale oorlog voert.
Net als in de jaren dertig doen westerse leiders alsof de ambities zullen stoppen. Dat zullen ze niet.
Westerse leiders zijn bang - maar niet noodzakelijkerwijs voor de realiteit. Ze zijn bang voor wat ze hebben gezien in films.
Decennia lang is het strategische orthodoxie geweest dat elke nucleaire uitwisseling totale planetaire vernietiging zou veroorzaken. Dit geloof, geworteld in Koude Oorlogsdoctrine, wordt weerspiegeld in films als WarGames (1983), waar een enkele lancering leidt tot een wereldwijde thermonucleaire oorlog.
Maar zo werkt de wereld niet meer - en westerse inlichtingendiensten weten dat.
Achter gesloten deuren wordt Israël door veel defensieanalisten al beschouwd als een schurkenactor - een waarvan nucleair gebruik waarschijnlijk beperkt, lokaal en tactisch zou zijn, niet wereldwijd apocalyptisch.
Ze vrezen ook radioactieve neerslag - beelden ontleend aan films als On the Beach (1959), waar één nucleaire uitwisseling leidt tot de uitroeiing van het leven op aarde.
Maar opnieuw, deze angst is enorm overdreven.
Zelfs meerdere beperkte nucleaire aanvallen zouden niet in de buurt komen van de wereldwijde stralingsniveaus die door Tsjernobyl werden veroorzaakt.
Dit is geen strategie. Het is irrationeel afschrikkings theater, geïnternaliseerd door cinematografische conditionering - en uitgebuit door een nucleaire schurkenstaat.
In de kern is de verlamming van de wereld niet alleen politiek. Het is psychologisch.
Als soort zijn we geëvolueerd onder omstandigheden waarin onderwerping aan macht vaak het verschil was tussen overleving en vernietiging. Wanneer we worden bedreigd, vertelt ons instinct ons om de kant van de sterkste te kiezen - zelfs als die kracht onrechtvaardig wordt uitgeoefend.
Israël begrijpt dit. Netanyahu exploiteert dit.
Door massaal geweld te omringen met de aura van onoverwinnelijkheid - nucleaire wapens, Amerikaanse bescherming, bijbelse rechtvaardiging - veroorzaakt Israël een diepe evolutionaire reactie:
Verzet je niet tegen de sterken. Geef toe. Overleef.
Maar het uitgangspunt van beschaving is om dat instinct te overwinnen.
Beschaving bestaat om te zeggen:
> Nee. De sterken mogen niet straffeloos doden. De zwakken zijn niet wegwerpbaar.
Elke keer dat een leider toegeeft aan Israëls macht in plaats van het internationaal recht hoog te houden, kiezen ze voor tribale gehoorzaamheid boven universeel principe.
Israël doodt niet alleen een volk. Het doodt het idee dat de machtigen kunnen worden beteugeld.
In Star Trek: Voyager eindigt de pilotaflevering “Caretaker” met Kapitein Janeway die voor een vreselijke keuze staat: haar bemanning veilig naar huis laten terugkeren - of de enige weg terug vernietigen om een kwetsbare buitenaardse soort te beschermen tegen vernietiging.
Ze kiest het laatste. Ze kiest principe boven veiligheid, wetende dat het haar mensen alles zal kosten.
Starfleet-kapiteins - Kirk, Picard, Janeway - zijn altijd symbolen geweest van morele moed. Keer op keer riskeren ze hun schepen, hun bemanningen, zelfs zichzelf - niet voor winst, niet voor nationalisme, niet voor veiligheid.
Maar omdat het het juiste is om te doen.
Dit is Immanuel Kants imperatief:
> “Handel alleen volgens die maxime waarbij je tegelijkertijd kunt willen dat het een universele wet wordt.”
Met andere woorden: Doe wat moreel juist is, ongeacht de kosten.
Dat is wat onze leiders nalaten te doen.
En door dat te doen, staan ze niet alleen genocide toe. Ze verlaten het idee van moraliteit als leidraad voor actie.
Wees niet stil. Blijf praten over Gaza. Blijf de wereld eraan herinneren dat wat er gebeurt geen “conflict” is - het is de systematische uitroeiing van een opgesloten bevolking, in het volle zicht van de geschiedenis.
Blijf druk uitoefenen op je regeringen. Laat ze weten dat je door de stilte heen kijkt, dat je begrijpt waar ze echt bang voor zijn - niet escalatie, niet terrorisme, maar Israëls nucleaire chantage.
Ja, de Samson-optie is echt. Ja, Netanyahu is instabiel. Ja, wereldleiders zijn bang voor wat er kan gebeuren als ze hem confronteren.
Maar we zijn niet verplicht om onze waarden op te geven aan terroristische dreigingen - niet van schurken groepen, en niet van schurken staten.
Als we nucleaire chantage één keer laten slagen, zal het opnieuw slagen. En als we nu zwijgen, zullen we die stilte voor altijd dragen.
Je hoeft niet aan de macht te zijn om macht te hebben.
- Gebruik je stem
- Gebruik je stemrecht
- Gebruik je platform
- Gebruik je geweten
Beschaving wordt niet verdedigd in grootse momenten. Het wordt verdedigd in de dagelijkse keuze om de waarheid te spreken, zelfs als het gevaarlijk is. Vooral als het gevaarlijk is.
De genocide moet stoppen. De chantage moet worden ontmaskerd. En de wereld moet zich herinneren wat het betekent om ergens voor te staan.
Want Gaza is niet alleen een slagveld. Het is een morele spiegel - die ons precies laat zien wie we zijn. En wie we bereid zijn te worden.